Circuit Reims-Gueux – De geschiedenis

Deze pagina vertelt de geschiedenis van het snelle stratencircuit nabij de noord Franse stad Reims, ooit het toneel van de Grand Prix van Frankrijk. Vandaag de dag staan de pits en tribunes van het oude Circuit de Reims-Gueux nog steeds langs de openbare weg als een autosportmonument en een herinnering aan vervlogen tijden…

Het ontstaan van Circuit Reims-Gueux

Op 2 augustus 1925 werd in de noord Franse Champagnestreek de allereerste editie van de Grand Prix de la Marne verreden. Het was een race in de toenmalige Grand Prix serie, de voorloper van de Formule 1, welke niet meetelde voor het pas opgerichte wereldkampioenschap. Deze race werd verreden op het circa 20 km lange “Circuit de Beine-Nauroy”, een vierkant parcours even ten oosten van de stad Reims.

Voor de editie van 1926 werd een ander parcours gebruikt ten westen van Reims, nabij het dorp Gueux. Het was voor het eerst dat het later zo bekende driehoekige parcours werd gebruikt en het Circuit de Reims-Gueux was geboren. De Grand Prix de Marne zou tot en met 1952 worden verreden. Tijdens deze laatste editie was het een niet kampioenschapsrace voor de Formule 1.

Op 22 augustus 1926, precies vier weken na de Grand Prix de Marne, werd allereerste editie van de 12 Heures du Reims georganiseerd. De tweede editie van deze endurancerace voor sportscars zou pas in 1953 worden verreden. In totaal zou de 12 Heures du Reims 9 worden keer verreden, waarvan de laatste in 1967 plaatsvond.

De layout van Circuit Reims-Gueux

Het razendsnelle driehoekige traject bestond uit twee lange rechte stukken en een slingerend gedeelte. In de oorspronkelijke versie liep een deel van het circuit dwars door het dorp Gueux heen. In 1952 werd een begin gemaakt met het verleggen van de baan, die in twee fasen zou verlopen.

Klik op het kaartje voor een fotoreportage van een ronde over het circuit.

Vanaf 1952 reed men niet meer door het dorp Gueux maar boog men voor het dorp rechtsaf via de nieuwe snelle bocht “Courbe de Gueux”. Even verderop sloot het nieuwe gedeelte dan weer aan op het bestaande parcours. Doch het circuit was hiermee een stuk korter geworden.

In 1953 was de vernieuwing van de baan compleet. Het nieuwe gedeelte, met een aantal mooie glooiende snelle bochten, was verder doorgetrokken naar de door de hoofdweg N31 gevormde backstraight. Deze was tevens een stuk langer geworden zodat het circuit flink sneller was geworden.

Snelheid is alles!

Voor het jaar 1954 vond er nog één keer een verandering aan de baan plaats. In de strijd om de snelste layout, die er in deze tijd was tussen een aantal circuits, werden de twee scherpe haarspeldbochten Muizon en Thillois afgerond. Het circuit was nu helemaal klaar om de strijd aan te gaan met Le Mans, Spa-Francorchamps en de AVUS. Veiligheid was nog geen thema in deze tijd, pure snelheid was waar het om ging.

De lange rechte stukken vormden een test voor de motor maar het slingerende gedeelte met zijn snelle bochten en hoogteverschil was een uitdaging voor de rijder. Deze combinatie maakte het circuit zeer populair.

Voor zijn tijd had Reims de modernste faciliteiten. Een grote blikvanger was het grote bord waarop het publiek de stand in de race kon zien. Onder deze constructie zat een mechanisme dat zorgde dat het heen en weer kon draaien zodat het vanaf alle tribunes te lezen was.

De Grand Prix van Frankrijk

De eerste keer dat de Grand Prix van Frankrijk op Reims-Gueux werd verreden was in 1932. Pas in 1938 keerde het Grand Prix circus, toen nog niet de Formule 1, weer terug naar de Champagnestreek. In 1939 werd de voorlopig laatste Grand Prix op Reims-Gueux verreden. Toen later dat jaar de Tweede Wereldoorlog uitbrak lag de racerij stil.

Het zou tot 1947 duren voor er weer werd geracet op het circuit. In 1950 mocht Reims-Gueux de Grand Prix van Frankrijk organiseren voor het dat jaar opgerichte wereldkampioenschap Formule 1.

Op enkele uitzonderingen na werd de Grand Prix van Frankrijk tot en met 1966 op Reims-Gueux verreden. In 1952, 1957, 1962 en 1964 vond deze op Rouen les Essarts plaats en in 1965 op Clermont-Ferrand. In 1955 ging de Grand Prix niet door vanwege het zware ongeluk eerder dat jaar tijdens de 24 uur van Le Mans, waarbij ruim 80 toeschouwers waren omgekomen.

Circuit Reims-Gueux was geliefd bij rijders en publiek. Toch besloot de Formule 1, officieel vanwege de hoge kosten die het organiseren van een race op het stratencircuit met zich meebrachten, na 1966 uit te wijken naar het permanente Bugatti Circuit van Le Mans. Ironisch genoeg werd de Franse Grand Prix in de jaren daarna op de stratencircuits van Rouen Les Essarts en Clermont-Ferrand verreden.

Het einde van Circuit Reims-Gueux

Tot en met 1972 werd het circuit van Reims-Gueux nog gebruikt voor nationale races. Doch het eens zo moderne circuit raakte verouderd en werd voor verschillende klassen te gevaarlijk bevonden. De allerlaatste race vond plaats op 11 juni 1972. De toenmalige burgemeester had opdracht gegeven om onmiddellijk na deze race te beginnen met de sloop van de gebouwen. Gelukkig voor het circuit waren er destijds verkiezingen en kwam er een nieuwe burgemeester die de sloop weer stopzette. Een groot deel van de pits was echter al vernield.

Op de foto is te zien dat de laatste pitbox open is. Oorspronkelijk liep de rij pitboxen verder door de heuvel op. Helaas werden deze in 1972 gesloopt.

De restauratie door “Les amis du Circuit de Gueux”

Meer dan dertig jaar verstreken en de gebouwen raakten in verval. Projectontwikkelaars wilden de circuitruïne al tegen de vlakte gooien om hier een villawijk te bouwen. Gelukkig trok een groep mensen zich het lot van dit stukje autosportgeschiedenis aan. Ze richtten de stichting “Les amis du Circuit de Gueux” op. Hun doel was het redden van de circuitgebouwen.

De stichting kreeg van de burgemeester van Gueux, het nabijgelegen dorp waaraan het circuitterrein toe behoord, toestemming om de gebouwen te restaureren en de toezegging dat er niets meer gesloopt zal worden.

In de daaropvolgende jaren werden pits en tribunes vrij gemaakt van de begroeiing die daar dertig jaar had gewoekerd. Alles werd weer netjes opgeschilderd, inclusief de reclames. Ook het scorebord en een oude benzinetoren werden niet vergeten.

Tijdens de revival in 2005 presenteerde de stichting een ambitieus plan. Achter de pits moet ooit een museum verrijzen! Doch hiervan is weinig meer vernomen. De plek waar het museum zou moeten komen is nu een parkje met picknicktafels, te midden van de relikwieën van het voormalige circuit.

Bekijk de restauratiewerken door de stichting ‘Les Amis du Circuit de Gueux’.

© Tekst en foto’s: Herman Liesemeijer. Plattegrond: Sylvain Regnier