Prinzenpark Stratencircuit Braunschweig, Duitsland

Heb je weleens gehoord van het Prinzenpark Stratencircuit in de Duitse stad Braunschweig? In deze gastblog vertelt Yannik Haustein, journalist en inwoner van Braunschweig, exclusief voor ‘Circuits of the past’ over dit vergeten circuit in zijn stad…

De oorsprong van het Prinzenpark Stratencircuit

Denkend aan Duitsland en racen is de eerste naam die in gedachte komt de Nürburgring met z’n legendarische Nordschleife. Vervolgens Hockenheim en misschien nog de Lausitzring in Klettwitz. Voor wat betreft stratencircuits in Duitsland zal als eerste de Norisring in Neurenberg in gedachten komen.

Laatstgenoemde is tegenwoordig een uitzondering omdat stratencircuits niet meer veel voorkomen in Duitsland. Doch dat was in het verleden wel anders en aan een van deze oude stratencircuits is dit artikel gewijd… Prinzenpark in Brunswijk, in het Duits Braunschweig genoemd, in Nedersaksen. Van 1948 tot 1951 was het gastheer van de Prinzenparkrennen. Het traject is nog steeds in zijn geheel zichtbaar. Niets wijst er echter op dat hier ooit auto’s en motoren hebben geracet.

Gelegen op zo’n 25 kilometer ten zuidwesten van Wolfsburg is Braunschweig dichtbij een van de grootste autofabrikanten ter wereld, Volkswagen. Vandaag de dag is er geen auto- en motorsporterfgoed te vinden in de omgeving. Tenminste dat dacht ik…

Vlak na de Tweede Wereldoorlog was Braunschweig zoals de meeste Duitse steden gereduceerd tot puin door de Britse bombardementen. In het bijzinder tijdens het bombardement van 15 oktober 1944 had de stad zwaar te lijden en brandde het grootste deel van het historisch centrum af.

Na de oorlog stond de stad onder Brits gezag. De inwonders van Braunschweig begonnen al snel aan de wederopbouw van hun stad. Al snel wilden ook de vooroorlogs coureurs weer racen.

Racen op de Autobahn

Het kostte enige overtuigingskracht om de Britse gezagvoerder over de stad zover te krijgen races mogelijk te maken. Doch Heinz Irrgang, Albert Himstedt en Kurt Kuhnke kregen dit voorelkaar. Braunschweig werd daarmee de eerste stad waar na de oorlog weer werd geracet!

Doch het Prinzenpark in het oosten van de stad had men nog niet op het oog. Voor de eerste “Großer Preis von Braunschweig” werd gebruik gemaakt van een traject over de Autobahn ten noordoosten van de stad.

De Mini-AVUS

De hoofdklasse van de Autobahnraces waren de races voor motoren. Coureurs uit heel Duitsland waren uitgenodigd – zonder dat de organiserende DMV zelfs wist wie de oorlog had overleefd en wie niet – en kwamen opdagen voor de race op 4 augustus 1946. Het waren echter niet alleen amateurracers. Onder de starters bevonden zich voormalig Europees kampioenen Georg Meier en Heiner Fleischmann.

Het evenement van 1946 bleek een enorm succes te zijn, net als de race van 1947, ook al werd deze bijna geannuleerd. De lokale overheid zei “nein!” vanwege een brandstoftekort. De Britten zorgden ervoor dat de race kon plaatsvinden en boden olie aan om te gebruiken. Kleine sportwagens voegden zich bij de motoren voor het evenement en het was Braunschweig waar de eerste raceauto geproduceerd in de Volkswagen-fabriek de eerste overwinning behaalde, in handen van de lokale held Kuhnke.

Voor 1948 moest de race verhuizen, ondanks dat het een enorm succes was met wel 40.000 toeschouwers. Het probleem was de Autobahn: die moest voor de race gesloten zijn. Maar aangezien de A7 nogal belangrijk was om naar het oosten te gaan (De grens tussen de twee Duitse staten was niet ver van Braunschweig), werd geoordeeld dat het niet meer haalbaar was om de Autobahn elk jaar meerdere dagen achtereen af te sluiten.

Het traject dat in 1946 werd gebruikt bestond in feite uit twee lange rechte stukken die met haarspeldbochten verbonden waren, een beetje als een mini-AVUS. Voor 1947 werd het traject uitgebreid met de op- en afrit aan de oostkant.

in 1946, terwijl in 1947 de aan- en uitslag aan de oostkant van de baan in de baan werden verwerkt.

Een stadspark redt de races

Gelukkig was er relatief snel een vervangend traject gevonden. Het Prinzenpark in het oosten van Braunschweig bood voldoende ruimte en wegen om daar een stratencircuit aan te leggen. Het was een interessant circuit dat geweldig moet zijn geweest om op te races destijds.

De layout van het Prinzenpark Stratencircuit

Het rechte stuk met start/finish, gelegen aan de Herzogin-Elisabeth-Strasse, was ongeveer 840 meter lang. Aan het einde leidde een bocht van 90 graden naar de Riddagshäuser Weg, nu bekend als Georg-Westermann-Allee.

Een ander lang recht stuk leidde naar nog eens een 90 gradenbocht naar links. Na een korte rechte lijn voorbij het Polizeistadion, een sportveld en nog een andere linkerbocht later sloegen de rijders de Friedrich-Ebert-Allee in. Vanaf dit ietwat kromme rechte stuk sloegen ze rechtsaf het huidige Prinzenpark in, waarbij ze de wegen gebruikten tot ze weer bij de stadsstraten kwamen aan de Herzogin-Elisabeth-Straße. Nog drie linkerbochten en een rechterbocht brachten hen terug naar het rechte stuk.

Al deze wegen zijn er nog steeds en een ronde op het oude circuit is nog steeds mogelijk. Maar niet met de auto! Omdat de wegen in het park vandaag de dag zijn afgesloten voor verkeer en werden herbestemd als voetgangerspaden en een hardloopbaan. Het is dus het beste om te lopen, te fietsen of inline skates of een skateboard te gebruiken. Wat je maar wilt.

De ‘Prinzenparkrennen’

De races op het Prinzenpark Stratencircuit waren mateloos populair. Omdat de baan veel dichter bij het stadscentrum lag, hadden toeschouwers gemakkelijker toegang en geweldige uitkijkpunten. Het belangrijkste evenement waren nog steeds motoren, vergezeld door de kleine sportwagens die ook op de Autobahn hadden geracet. Zelfs racen met open wielen vond zijn weg naar Braunschweig, aangezien de Formule 3 daar in 1951 en 1952 racete.

Het einde van het Prinzenpark Stratencircuit

De layout van het Prinzenpark Stratenciruit werd éénmaal gewijzigd. Na een groot zijspan-motorongeluk, waarbij drie mensen gewond raakten, werd het laatste deel van de baan rond het kleinere Stadtpark afgestoten. Voortaan ging men via een haarspeldbocht aan de rand van het Prinzenpark rechtstreeks terug naar start/finish.

Een nieuw stratencircuit

Ondanks de aanpassing aan het traject besloten de organisatoren toch uit te kijken naar een alternatief voor het Prinzenpark Stratencircuit. Een nieuw traject werd uitgezet, slechts een paar honderd meter ten oosten van het voormalige Autobahn-circuit. Het nieuwe driehoekige stratencircuit maakte gebruik van landwegen, passeerde geen dorpen of steden en was ongeveer 3,9 kilometer lang.

Dit nieuwe traject was gelegen tussen de dorpen Wendhausen, Lehre en Essehof. Aanvankelijk werden de races door de lokale overheid verboden, doch uiteindelijk kreeg men groen licht voor het evenement. De wedstrijd heette nu “Dreiecksrennen” (driehoeksrace).

De omstandigheden waren echter niet ideaal. De landweggetjes waren smal. Hoewel dit geen probleem was voor de motoren moesten auto’s na elkaar starten, met een tussenpoos van 20 seconden, vergelijkbaar met heuvelklim-races, effectief tegen de klok.

Voor de races van 1953 werd dit probleem aangepakt. De wegen werden verbreed zodat auto’s allemaal tegelijk konden starten. Het evenement, nu op de derde locatie in zeven jaar, was opnieuw een succes en trok tussen de 12.000 en 20.000 toeschouwers.

Welfenring

Toch was het de laatste van deze races tot nu toe in Braunschweig. De lokale overheid was tegen het opnemen van een bepaald weggedeelte in de layout. Nabijgelegen dorpen besloten om een nieuw baangedeelte aan te leggen, parallel aan het beoogde stuk weg.

Het nieuwe, inmiddels permanente circuit zou “Welfenring” gaan heten, maar is er om financiële redenen nooit gekomen. Zo eindigde de racegeschiedenis van Braunschweig.

Herinneringen aan het Prinzenpark Stratencircuit

Enkele jaren geleden was er een expositie in het oude stadhuis, specifiek ter herinnering aan de ‘Prinzenparkrennen’. Tegenwoordig wijst niets meer op het race-erfgoed van de drie voormalige circuits. Ze zijn er allemaal nog, maar als je niet weet dat het stratencircuits waren, zou je het nooit raden, wat jammer is gezien de rol die deze circuits speelden bij het revitaliseren van de autosport na de oorlog.

Als je Duits goed genoeg is, raad ik het boek “Prinzenpark”, over de racegeschiedenis van Braunschweig, van Eckhard Schimpf ten zeerste aan. Schimpf was als jongen persoonlijk getuige van deze races en werd later zelf coureur en werkte daarna als journalist en auteur. Zijn boek heeft enorm geholpen bij het schrijven van dit artikel.

Zie ook Yannik’s complete fotoreportage >>

Tekst & Foto’s door Yannik Haustein