Change language: English
In dit artikel vertel ik het verhaal van wat ooit een van ’s werelds mooiste stratencircuits was. Het in het Franse Normandië gelegen Rouen-les-Essarts was van het kaliber Spa-Francorchamps maar is helaas niet bewaard gebleven als circuit.
Het ontstaan van Circuit Rouen-les-Essarts
In 1950 opende de Automobiel Club van Normandië een nieuw circuit gelegen ten zuidwesten van de Franse stad Rouen nabij het voorstadje Les Essarts. Het uitgezette parcours bestond uit 5,1 km aan openbare wegen met een permanent pitcomplex en tribunes die aan de voor die tijd hoogste standaarden voldeden.
De layout van Circuit Rouen-les-Essarts
Het circuit Rouen-les-Essarts was een zeer snel en uitdagend parcours. Het meest gevreesde deel was de afdaling meteen na start/finish. Deze passage droeg de naam “Six Freres” en bestond uit een reeks snelle knikken.
De grootste branieschoppers beweerden de hele afdaling vol gas te kunnen nemen en gaven dit deel de bijnaam “Chickens Lift”. Wie gas terug nam was een bangerik in hun ogen. Of ze zelf ook daadwerkelijk het gas er op hielden weten we niet, telemetrie was er nog niet in die dagen!
Na Six Freres moest er op het laagste punt hard worden geremd voor de haarspeldbocht “Nouveau Monde”. Typisch voor deze bocht, de langzaamste van het circuit, was dat het wegdek hier niet uit asfalt bestond maar uit kleine klinkers.
Vervolgens ging men weer omhoog waarbij een aantal snelle blinde bochten moesten worden genomen. Het hoogteverschil tussen het laagste en het hoogste punt was 93 meter.
Veranderingen aan het circuit
Een grondige verbouwing vond plaats voor de Grand Prix van 1955. Toen werd een nieuw deel aan het parcours toegevoegd. De lengte bedroeg nu 6,542 km. Dit was de langste versie ooit van circuit Rouen-les-Essarts!
Deze versie van het circuit bestond tot 1972 toen een deel van het circuit moest wijken voor een nieuwe snelweg. Een permanente sectie werd aangelegd. Deze begon vlak voor het punt waar de snelweg het parcours doorsneed en kwam vlak voor Start/Finish uit. De lengte was nu teruggebracht tot 5,542 km.
Naast deze grote veranderingen werden er ook enkele malen chicanes aan het parcours toegevoegd. Zo werd voor de Grand Prix van 1973 een tijdelijke chicane aangelegd vlak voor de gevaarlijk afdaling “Six Freres”. In 1974 werd deze vervangen door een permanente chicane die enkele honderden meters verderop kwam te liggen.
De permanente chicane die in 1974 werd aangelegd in de snelle afdaling Six Freres, ook wel Chickens Lift genoemd.
De Grand Prix van Frankrijk
In 1952 mocht Rouen-les-Essarts voor het eerst de Formule 1 Grand Prix van Frankrijk organiseren. De race werd gewonnen door Alberto Ascari in zijn Ferrari. Daarna moest men wachten tot 1957 voor de volgende Grand Prix op Rouen werd verreden.
Er volgden nog Grand Prix in de jaren 1962, 1964 en 1968. Tijdens de Grand Prix van 1968 verongelukte Jo Schlesser, oom van Jean Louis Schlesser, ondanks de chicane dodelijk in de gevreesde afdaling na start/finish. Het circuit werd te gevaarlijk bevonden voor de Formule 1, en de Grand Prix van Frankrijk keerde niet meer terug naar Rouen-les-Essarts.
Een stukje verlaten circuit. Het zijn de resten van de permanente sectie van Circuit Rouen-les-Essarts.
Het einde van Circuit Rouen-les-Essarts
Na de Formule 1 werd het circuit nog tot en met 1978 gebruikt voor Formule 2 races. Vanaf 1978 was het belangrijkste evenement de jaarlijkse ronde voor het Frans Formule 3 kampioenschap. Uiteindelijk wordt het circuit aan het einde van 1993 ook voor lichtere klassen te gevaarlijk bevonden.
Er waren nog plannen een nieuw circuit aan te leggen binnen in het oude parcours, waarin het in 1972 aangelegde permanente gedeelte opgenomen zou worden. Helaas blijken deze plannen financieel niet haalbaar. Daarmee valt het doek voor het circuit voorgoed.
Een overblijfsel van de trappen van de tribune bij de haarspeldbocht Nouveau Monde.
De daarop volgende jaren stonden pits en tribunes er verlaten bij. Maar op een kwade dag in 1999 verschenen de buldozers. De gebouwen werden platgewalst om ruimte te maken voor een wegverbreding. Alles dat het nog herkenbaar maakte als racecircuit was hiermee verdwenen.
Circuit Rouen-les-Essarts anno nu…
De meeste wegen die ooit het glorieuze stratencircuit van Rouen-es-Essarts vormden zijn er nog steeds. Maar alleen de eerste versie van het circuit is nog compleet en berijdbaar. Doch de gemiddelde passant zal niet meer zien dat dit stukje weg ooit een van de mooiste stratencircuits van Europa was. Om de restanten te ontdekken moet je op verkenning…
De kasseien onder het asfalt bij Nouveau Monde komen weer tevoorschijn. Een herinnering aan Circuit Rouen-les-Essarts!
Wanneer je tegenwoordig door de afdaling Six Freres rijdt zie je aan de linkerkant de permanente chicane uit 1974 nog liggen. Vandaag de dag doet deze dienst als parkeerterrein. Om het te bezoeken moet je bij Nouveau Monde keren en omhoog rijden, tegen re rijrichting van het circuit in.
Bij Nouveau Monde komen de kasseien onder het asfalt weer tevoorschijn. Een stop hier is zeker de moeite waard. Want na de haarspeldbocht zie je nog een overblijfsel van de trappen van de natuurlijke tribune die hier was.
Kerbstones op het verlaten deel van de permanente sectie.
Als je na Nouvea Monde nog wat verder rijdt zie je op een bepaald moment rechts een stukje verlaten circuit liggen. Het zijn de overblijfselen van de permanente sectie tussen de bochten Gresil en Paradis. Maar helaas, het grootste deel van deze permanente sectie is afgebroken. Alleen een klein stukje bleef liggen. Dat is wat er is overgebleven van Circuit Rouen-les-Essarts!
Tekst & foto’s: Herman Liesemeijer
Abonneer op ons YouTube-Kanaal: youtube.com/circuitsofthepast