Change language: English

Op dinsdag 26 juli 2016 bezocht ik het circuit van Hockenheim. Het weekend daarop zou de Formule 1 Grand Prix van Duitsland daar worden verreden op het nieuwe circuit, doch ik kwam vooral voor het oude circuit…

Terug op de Hockenheimring

Nadat ik in de ochtend was vertrokken uit Rüsselsheim en een bezoek had gebracht aan de Rosemeyer Parkplatz (Zie mijn blog Opel-Rennbahn & Rosemeyer Parkplatz) kwam ik rond een uur of tien aan op het circuit van Hockenheim. Daar was het, met het oog op de komende Grand Prix van Duitsland, behoorlijk druk.

Hockenheimring in 2002 - Kleiner Kurs

Via een weggetje achter de tribunes langs kwam ik bij de tunnel die toegang gaf tot het binnenterrein van het Motodrom, alwaar ik wat filmopnames wilde maken. Het was alweer veertien jaar geleden dat ik het circuit van Hockenheim voor het laatst had bezocht (Zie mijn blog Mijn ervaring op de Kleiner Kurs). Toen kon ik zo onder de tunnel doorrijden, maar deze keer was dat niet het geval.

Voor de tunnel was nu een slagboom met een portiershuisje. De portier vertelde mij dat ik die dag niet verder kon en beter een andere keer terug kon komen. Dat werd dus rechtsomkeerd maken. Via het weggetje achter de tribunes reed ik weer terug, zoekend of er een tribune toegankelijk was. Helaas was dit niet het geval en dus begaf ik mij naar het oude gedeelte.

Oud Hockenheim

Aan de buitenkant van de Bernie Ecclestone-Kurve parkeerde ik de auto. Dichterbij kon ik niet komen op legale wijze. Het was die dag bloedheet en dus nam ik een fles water mee voor ik aan de lange wandeling langs de oude Hockenheimring begon.

Het begon met een wandeling over een smal asfaltweggetje. Links waren bomen maar rechts, waar het circuit is, was het open en dus liep ik in de brandende zon. Ik verlangde naar de beschutting van het bos waar ik mij weldra in zou bevinden.

Oud Hockenheim - Monument Jim Clark

Het eerste punt van herkenning was het monument ter nagedachtenis aan Jim Clark. Dit monument staat nu precies op de plek waar vroeger de baan het bos in liep. Doch het weggetje dat hier parallel aan het circuit liep buigt even verder linksaf. Omdat zeker te weten dat ik in de buurt van het circuit blijf besluit ik het linksom te volgen.

Na nog eens ruim een kilometer in de brandende zon te hebben gelopen kom ik aan op het overgebleven deel van de oude Hockenheimring. Ik bevond mij ongeveer op het punt waar men tot en met 2001 begon te remmen voor de Ayrton Senna Chicane. Vanaf hier liep ik al filmend en fotograferend richting Ostkurve, nog steeds in de brandende zon en regelmatig geteisterd door insecten.

De oude Ostkurve

De uitgang van de Ostkurve is nog duidelijk herkenbaar aan een witte lijn die vanuit de bossen opduikt. Op dit punt is na de sloop van het oude gedeelte, in 2002, de oude Dreieckskurs weer aangesloten. Hierdoor loopt de baan nu net als voor 1938 weer rechtdoor.

Even voorbij de witte lijn is een smal paadje tussen de bomen. Dit leidt naar de vroegere tribune van de Ostkurve. De plek waar de Ostkurve was is nog duidelijk herkenbaar voor een kenner. Doch een nietsvermoedende wandelaar zal niet kunnen bedenken dat hier ooit een circuit was.

Oud Hockenheim - Exit Ostkurve

Bij de Ostkurve maak ik de nodige foto’s en filmopnames. Ook maak ik er een soort minivlog. Eigenlijk vond ik dit best een vreemde plek. Hoe vaak had ik deze plek wel niet gezien op TV als er races waren. En nu lag het er varlaten bij als een open plek in het bos.

Oud Hockenheim - Ostkurve

Verdwaald in de jungle van Hockenheim…

Via een smal bospaadje aan wat ooit de binnenkant van het circuit was vervolg ik mijn weg. Eindelijk had ik wat beschutting tegen de brandende zon. Bij elk zijpad keek ik of ik nog iets van het circuit kon vinden. Maar helaas, ik vond alleen maar bomen.

Het was inmiddels al een paar uur geleden dat ik aan mijn wandeling begon en de fles water had ik al flink aangesproken. Ik liep eenzaam door het bos en wist niet meer precies waar ik mij ten opzichte van het oude circuit bevond. Opeens zag ik in het bos een auto staan waarbij enkele mensen een kaart stonden te bekijken. Hopelijk konden zij me weer op weg helpen.

Ik sprak hen aan en vertelde dat ik het oude circuit aan het volgen was. Het bleek dat ik niet zover van de Jim Clark Chicane was verwijderd, alleen moest ik daarvoor wel een stukje door de struiken. Zij lieten me op de kaart zien waar ik was en hoe ik bij de Jim Clark Chicane moest komen.

Jim Clark Chicane

Nadat ik mij door de struiken had gewaad stuitte ik tot mijn vreugde op een smal asfaltpaadje dat een serviceweggetje van de Jim Clark Chicane moest zijn. Ik start de camera en vervolg mijn weg. Vervolgens komt het paadje uit op een breder stuk asfalt. Mijn eerste gedachte was dat dit een overblijfsel van de chicane zelf is.

Oud Hockenheim - Serviceweggetje Jim Clark Chicane

Deze strook asfalt kwam aan één kant uit de bossen en verdween daar aan de andere kant ook weer in. Bij nader inzien was dit toch wel wat te smal om een deel van het circuit te zijn. Een latere bestudering van oude racebeelden leerde dat dit een parallelweg van het circuit was.

Ik ga nog een stukje verder door de struiken en kom dan aan op een open plek, vergelijkbaar met die van de Ostkurve. Het was onmiddellijk duidelijk dat dit de werkelijke plaats van de Jim Clark Chicane was. Ook bevond zich hier een soort vijver die men hier had gegraven. De mensen die me de weg wezen hadden het hier al over.

Eigenlijk vond ik deze plek nog een grotere schok dan die van de Ostkurve. Ook hier maak ik weer foto’s en film ik de plek. Helaas mislukte één opname waardoor ik van deze plek minder videomateriaal heb dan de bedoeling was.

Oud Hockenheim - Jim Clark Chicane

Vanaf de Jim Clark Chicane was het nog zo’n anderhalve kilometer lopen naar waar ik de auto had geparkeerd. Onderweg dronk ik het laatste beetje water op dat inmiddels warm was geworden. Het is inmiddels al vroeg in de middag als ik na een urenlange wandeling weer aankom bij de auto. Ik heb flink honger gekregen en besluit eerst maar eens een restaurant op te gaan zoeken.

Oud Hockenheim pre 1964

Nadat ik heb gegeten en weer ben bijgekomen van de wandeling keer ik terug naar het circuit. Vanaf hier wil ik de oude Dreieckskurs volgen met de camera in de auto gemonteerd. Ik begin met het laatste deel dat dwars door Hockenheim loopt. Tot en met 1963 was dit gedeelte in gebruik. Vanwege de aanleg van een nieuwe Autobahn werd het in 1964 vervangen door het Motodrom.

Wanneer ik bijna op het punt ben waar de weg dood loopt tegen de Autobahn stuit ik op een onverwachts tafereel. Opeens staan er hekken langs de weg en zie ik een portiershuisje waar een paar mensen voor zitten. Het blijkt de ingang van een camping te zijn die men hier heeft gebouwd.

Oud Hockenheim - Dreieckskurs

“Dass endet hier”

Ik stop en meteen komt er iemand naar me toe. Ik vertel dat ik een oude versie van het circuit aan het filmen ben dat hier langsliep. “Dass endet hier”, zei de portier. Hiermee eindigde dit deel van de opname op een ietwat vreemde manier.

Voor de volgende opname moet ik een heel eind omrijden naar het aanrempunt van de Ayrton Senna Chicane. Omdat dit gedeelte ooit in beide richtingen is bereden, de rijrichting veranderde in 1964 van linksom naar rechtsom, start ik hier meteen de camera.

Dit deel heeft de status van “Waldweg” en is eigenlijk alleen toegankelijk voor vergunninghouders, doch ik waag het erop. Er rijdt wel een enkele fietser en rolschaatser maar omdat het hier voldoende breed is hebben ze geen last van me. Met een gezapig gangetje volg ik de oude racebaan.

Oud Hockenheim - Ingang Oost vlakbij de plek van de Ayrton Senna Chicane

Even later arriveer ik op de plek waar ik eerder die dag lopend was geweest. Hier bevind zich een toegang naar het huidige circuit welke gesloten is. Ik keer de auto en rijdt weer de andere kant op om de rest van de Dreieckskurs in beeld te brengen.

Dreieckskurs

Aan het eind van de “Waldweg” bestaat de Dreieckskurs uit openbare weg. Hier bevond zich een 2,8 Km lang recht stuk. Doch vlak voor het dorp Oftersheim buigt de huidige weg rechtsaf. Na een kleine omweg kom ik op het laatste deel van het lange rechte stuk dat nu een woonwijk is.

Nog één keer sla ik linksaf waar vroeger zeer hard moest worden geremd voor een scherpe linker bocht. Nog een klein stukje door een woonwijk en ik ben bij de rand van het bos. Het oude circuit heeft hier weer de status van “Waldweg” doch hier is het zeer smal. Bovendien rijden hier veel fietsers in beide richtingen.

Dit gedeelte met de auto betreden zou mij zeker een confrontatie met de fietsers hebben opgeleverd, en waarschijnlijk ook met de Politie. Ik stop hier en maak nog een opname met de camera in de hand waarbij ik inzoom op het verloop van het weggetje. De oude Dreieckskurs sloot verderop aan op het gedeelte dat in 2002 is vernietigd.

Lees ook het hoofdartikel over oud Hockenheim >>

Hiermee zat mijn filmwerk er op voor vandaag. Het was nu tijd om naar Mannheim te gaan alwaar ik de komende twee dagen zou verblijven. Het volgende circuit op de route was de Solitudering bij Stuttgart. Maar daarover meer in mijn volgende blog.

Wat is jouw mening over dit circuit?

Abonneer op ons YouTube-Kanaal: youtube.com/circuitsofthepast