Ontario Motor Speedway – Indianapolis of the West

Alweer de laatste in een serie van drie blogs over de circuits die ik bezocht tijdens mijn vakantie in het zuidwesten van de USA in 2014. We sluiten af met een echt “circuit of the past”, de Ontario Motor Speedway. Een oval waar ik een half jaar eerder nog nooit van had gehoord…

Ontario Motor Speedway

We schrijven zondag 11 mei als ik onderweg ben van Las Vegas naar mijn volgende verblijf in Hollywood. Onderweg rijd ik lang de Auto Club Speedway in Fontana, een voorstad van Los Angeles.

Deze oval kon ik van de Indycars en dan met name vanwege de enorme crash die Arie Luyendijk hier in 1997 maakte. Voor hem spinde de Duitser Mark Meyer en Arie Luyendijk knalde er met zo’n 300 km per uur op. Gelukkig liep alles goed af maar met mij vreesden velen op dat moment het ergste.

Aangekomen bij de poort van de speedway wist de portier mij te vertellen dat het circuit die dag niet toegankelijk was voor publiek. “Private event” zo zei hij. Wel gaf hij me nog een poster en enkele folders mee.

Ik mocht vervolgens het terrein een stukje oprijden om te keren, maar dat was het dan ook. Helaas, geen bezoek aan de Auto Club Speedway. Dan maar op weg naar mijn volgende bestemming die op een steenworp afstand lag, de locatie van de voormalige Ontario Motor Speedway…

Tot voor kort had ik nog nooit van de Ontario Motor Speedway gehoord. Doordat iemand een luchtfoto van dit voormalige circuit in de Facebook-groep van deze website plaatste ging ik mij in deze voormalige speedway verdiepen.

“Indianapolis of the West”

De Ontario Motor Speedway opende in 1970 opende en was een kopie van de Indianapolis Motor Speedway. Daardoor kreeg het de bijnaam “the Indianapolis of the West”.

De grootste evenementen waren de IndyCar- en NASCAR-races. Vanwege financiële problemen moest de speedway in 1980 de deuren sluiten. Het terrein werd verkocht en de nieuwe eigenaar liet het circuit in 1981 afbreken.

Mijn bezoek aan de Ontario Motor Speedway

In mijn zoektocht naar informatie over dit circuit ontdekte ik een video waarin uitgebreid wordt getoond waar de speedway ooit was. Met name een leeg veld waarop het talud van bocht drie nog te herkennen was vond ik erg interessant.

Dit inspireerde mij om ook een bezoek te brengen aan deze voormalige circuitlocatie. En het feit dat deze ook nog eens op mijn reeds geplande route lag maakte het nog een stuk eenvoudiger.

Turn Three & Four

Kort na mijn mislukte bezoek aan Fontana arriveerde ik op het terrein van de voormalige Ontario Motor Speedway. De plek die ik het eerst wilde bezoeken was het veld waar bocht drie was. Helaas stond het hek dit keer niet open, zoals in de video, en prijkte op de poort een bord “NO TRESPASSING”.

In een poging het terrein te filmen hield ik de filmcamera boven het hek en volgde het talud. Wat ik filmde kon ik niet zien, ik hoopte maar dat ik het talud goed in beeld zou krijgen. Voor de zekerheid maakte ik ook nog een video vanaf enige afstand.

Het is jammer maar helaas, maar dit is alles wat is overgebleven van de Ontario Motor Speedway. Als je goed kijkt zie je dat zelfs de heg nog de verkanting van de bocht volgt.

Doch een argeloze passant zal hierin niet de restanten van een speedway herkennen. Toen ik ’s avonds de video’s bekeek bleek de opname over het hek helaas niet bruikbaar voor de film die ik in gedachte had. Ik moest het dus doen met de video waarop het gazen hek tussen camera en talud stond. Gelukkig had ik nog wel enkele goede foto’s door het gaas heen kunnen maken.

De volgende opname maakte ik vanaf een parkeerterrein tussen bocht 3 en 4. Op de plek van bocht vier staat nu een groot gebouw en ook de hele Frontstretch is bebouwd.

Turn One

Ik maak nog wat opnames bij de fontein die nu op plaats van de start/finishlijn staat om vervolgens verder te rijden naar bocht één. Hier parkeer ik de auto om te voet naar de splitsing Ferrari Lane, Inland Empire Boulevard te gaan. Ik maak een opname alsof ik de auto’s door bocht één volg. Dat was ook het idee achter de video die ik wilde maken. Een virtuele ronde, compleet met racegeluiden.

Een Frappucino bij Turn Two

Ik rijd verder naar bocht twee waar tegenwoordig het parkeerterrein van een winkelcentrum is. Toen ik hier opnames maakte keken enkele voorbijgangers mij verbaasd aan.

“I guess you wonder why I film a parking lot”, zei ik tegen ze. “There was a race track on this location in the past”, vervolgde ik, waarop één van de voorbijgangers reageerde met “Cool!”. Na het filmen van het parkeerterrein trakteer ik mijzelf bij de Starbucks, aan het begin van bocht twee, op een Frappucino.

Virtuele ronde over de Ontario Motor Speedway

Als de dorst is gelest rijd ik naar de voormalige Backstretch. Deze is nog niet volgebouwd doch van de baan is niets meer te herkennen. Met de camera volg ik de plek waar de baan liep en zoom in op de plaats waar deze volgens mij zijn weg vervolgde.

Daarmee is mijn ronde compleet en kan ik na de vakantie de korte film monteren. Het resultaat zie je hieronder.

Dit was de laatste van een serie van drie blogs over mijn circuitbezoeken in de Verenigde Staten van Amerika, in 2014. Ik hoop dat jullie deze blog met plezier hebben gelezen. Laat het me weten in een reactie!

Herman