Grenzlandring 2004

Vorige week vertelde ik over mijn bezoek aan de Nürburgring in april 2004. Vandaag het vervolg van deze korte vakantie in Duitsland met mijn pas aangeschafte VW Corrado G60. Het verslag van mijn bezoek aan de Grenzlandring.

Een fototoer op de Grenzlandring

Na mijn bezoek aan de Nürburgring ging het met een kruissnelheid van zo’n 200 km/h, en met een uitschieter naar 245 km/h, over de Autobahn richting Wegberg. Daar was begin jaren 50 het snelste stratencircuit van Europa, de Grenzlandring.

Nadat ik bij schemerlicht het bijna 10 km lange voormalige stratencircuit, waar nergens meer aan te zien is dat het ooit als circuit werd gebruikt, had gefotografeerd (Deze foto’s staan op de Grenzlandring-pagina) besloot ik het stadje Wegberg in te gaan. Ik verwachte dat hier wel ergens een museum zou zijn met herinneringen aan het circuit.

Wegberg

In de hoop iets van een museum te vinden ging ik na het fotograferen van de Grenzlandring nog even Wegberg in. Ik zag langs de weg iets dat op een tankstation leek en besloot hier eens te gaan informeren. Echter dit “tankstation” zag er bij nader inzien nogal rommelig uit. Ooit zal het wel een tankstation geweest zijn, maar nu lag het vol met oude fietsen. En te midden daarvan zaten de lokale alcoholisten bier te drinken.

Gezien hun leeftijd leek het me dat ze zich het circuit nog wel zouden herinneren en ik besloot ze toch maar eens aan te spreken. Hoewel ik een aardig mondje Duits spreek begon een van hen Engels tegen me te praten.

Toen ik hem eindelijk duidelijk had gemaakt dat ik ook Duits spreek vertelde hij me hoe ik op de oude Grenzlandring moest komen. Maar daar kwam ik dus net vandaan. Ik vroeg of er ook een museum van het oude circuit was. “Ah ein museum”, reageerde hij en wees me de weg naar een museum.

Een museum?

Aldaar aangekomen trof ik een boerderij aan waar iets van museum op stond. Hoewel ik niet naar binnen kon kijken, en ook niet naar binnen kon gaan omdat het gesloten was, had het er toch meer de schijn van dat zich hier eerder een collectie karnen en hooivorken zou bevinden dan een collectie raceauto’s.

Niet de moeite waard om voor te blijven en dus zette ik met een lading foto’s koers richting Nederland.

Tot zover het tweedelige verslag van dit korte bezoek aan twee Duitse circuits. Volgende week het eerste deel van mijn vakantie in Italië in 2007. Alwaar ik de circuits van Imola, Pescara en Riccione heb bezocht.

Als je van dit verslag hebt genoten zou ik het erg waarderen als je hieronder een reactie achterlaat.

Herman.